NEDEN ÜÇÜNCÜ GURBET?
Gurbet ve sıla gibi günümüzde unutulmuş kavramlar ellili yıllardan sonra köyden kente, küçük illerden büyük şehirlere göçün arttığı yıllarda, kültürümüzün önemli ögeleriydi. “Yârim İstanbul’u mesken mi tuttun…” ve benzeri çok sayıda sıla-gurbet türkü ve şarkıları bir yandan acıları nağmelere dökerken, diğer yandan da bu acıları besleyip köpürtüyordu. Şimdiki gençler türkü dinlerken ağlayan bir yetişkine tanık olmamıştır sanırım. Bizde ise bunun örneği oldukça fazlaydı. Ailelerin daha iç içe yaşadığı, akrabaların bir arada dayanışma içinde varlık gösterdiği dönemler çok geride kaldı. Özlesek de geri getiremeyeceğimizi biliyoruz. Bu kitapta yazılanlar ilkokul ikinci sınıftan, ortaokul son sınıfa kadar Sivas ilimizde yaşadığım dönemi kapsayan hatıra ve öykülerle doludur. Kiminde tatlı, kiminde acı ve bir o kadar da mizahi unsurlar yer almaktadır. Varlığı paylaşmak kolay, yoksulluğun lambası altında öbekleşmek zordur. Gurbette kendi başlarına olduğunu düşünen ve oğullarına kirve ararken sadece hemşeri olması nedeniyle tek seçenek üzerinde karar vermiş büyüklerim, daha erken yaşlarda fikrimize hemşeriliğin önemini nakşetmişlerdir. Erken dönem Selçuklu mimarisinin eşsiz örnekleri ile dolu olan Sivas şehrimizin bizim fikri derinleşmemizde oldukça katkısı olmuştur. Daha da ötesi; Sivas’ın sivil mimarisinin eşsiz örnekleri konutlardan birinde yaşama fırsatını yakalamış olmamı bir şans sayarım. Mimarlık mesleğine yönelmemin ekseninde Sivas’ın olduğunu düşünürüm. Kemal Mükremin Barut
