Yaz akşamlarında çay fabrikalarının bacalarından havaya savrulan fırınlamış çay kokusuna çoğu zaman toprak kokusu da karışırdı. Sahili döven dalgaların sesini yağmur sesi hiç yalnız bırakmazdı. İnsanı, toprağı suyu cömertti, doğası yeşildi ama denizi her zaman mavi değildi. Gökyüzünü, sık sık kaplayan ve içinde her an yağacak olan yağmuru barındıran siyah bulutların gölgesinde kaldığı için adı: Karadeniz'di. Ben 1952 yılının bir baharında; anneme göre kiraz ayında, Ardeşen adlı bir sahil kasabasında doğdum. İlkokulu orada, ortaokulu Kiğı'da, öğretmen okulunu ise yatılı olarak Elazığ Kız İlk Öğretmen Okulu'nda okudum. Ön lisansımı, Anadolu Üniversitesi'nde tamamladım. Hiç boş durmadım, hep çalıştım. Sevgiyle yüzlerce öğrenci yetiştirdim. Hayattaki en büyük kazancım öğrencilerim ve evlatlarım oldu.
Şimdi mi?
Şimdi, evrende sadece bir kum tanesi kadar yer kapladığımı bilerek sağlıklı ve huzur
içinde yaşarken, yazarak mutluğu yakaladığıma, evrene bir ses gönderdiğime inanıyorum.
